Επιμέλεια Σερέτη Λευκοθέα
Προφύλαξη και έφηβοι: Θέμα ταμπού :
Μια νέα μελέτη του Χάρβαρντ αποδεικνύει ότι το 40 % των γονέων δεν παίρνουν την απόφαση να μιλήσουν με τα παιδιά τους για τις πρακτικές ασφαλούς σεξ, παρά μόνο αφότου τα παιδιά είναι σεξουαλικά ενεργά.
Τα 2 στα 3 αγόρια που συμμετείχαν στη μελέτη, δήλωσαν ότι δεν είχαν μιλήσει έστω και με τον ένα γονέα για το πώς να χρησιμοποιούν το προφυλακτικό, πριν αρχίσουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις.
«Είναι λυπηρό να ακούμε ότι τόσοι πολλοί γονείς έχουν μείνει τόσο πίσω», δήλωσε ο Cooper Schwartz, καθηγητής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, όταν ενημερώθηκε για τα αποτελέσματα της μελέτης. «Η σεξουαλική αγωγή είναι άκρως απαραίτητη και οι γονείς πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρουν τις σωστές πληροφορίες ακόμη και αν δεν μπορούν πάντα να είναι οι ίδιοι αγγελιοφόροι.»
Εγκυμοσύνη στην εφηβεία:Ένα μεγάάάλο ταμπου :
Οι αρνητικές συνέπειες μιας εγκυμοσύνης στην εφηβεία ενός κοριτσιού, δεν είναι μόνο σωματικές αλλά και ψυχό-κοινωνικές. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, μία έφηβη γυναίκα που εγκυμονεί, έχει περισσότερες πιθανότητες για αποβολή, ή για πρόωρο τοκετό σε σχέση με μια εγκυμονούσα γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας.
Μια εγκυμοσύνη στην εφηβεία, οδηγεί την έφηβο σε κοινωνικό «αποκλεισμό». Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αναγκασμένη να εγκαταλείψει το σχολείο. Πολλές δε, είναι οι περιπτώσεις όπου η έφηβη καταλήγει σε έναν βιαστικό γάμο. Όταν δεν είναι κοινώς αποδεκτό και από τους δύο συντρόφους να συνεχιστεί η κύηση, τότε η έφηβη που επιλέγει να το «κρατήσει» μόνη της – παίρνει πια τον τίτλο της ανύπαντρης μητέρας.
Είναι πολύ σημαντικό οι έφηβοι να ενημερώνονται σωστά και να έχουν μια πλήρη εικόνα για το σεξ και τις συνέπειές του. Όταν ένα έφηβος έχει ενεργή σεξουαλική ζωή, θα πρέπει να γνωρίζει τόσο για τις μεθόδους αντισύλληψης, όσο και για τις πιθανότητες μιας εγκυμοσύνης. Οι γονείς οφείλουν να κάνουν μια συζήτηση με τους εφήβους χωρίς υπεκφυγές και ταμπού.
Σεξουαλικά απελευθερωμένοι οι Έλληνες, αλλά ταμπού η αντισύλληψη
Αν και η Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως σεξουαλικά απελευθερωμένη χώρα, συγκριτικά με άλλες δυτικές χώρες, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν αποτελεί μέρος της σχολικής εκπαίδευσης, όπως στις σκανδιναβικές χώρες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η χρήση των αντισυλληπτικών μεθόδων να αφορά μόλις το 3% των γυναικών.
Η αντισύλληψη είναι ταμπού. Το έλλειμμα ενημέρωσης, οι προκαταλήψεις αλλά και η άγνοια για τις συντελούμενες επιστημονικές εξελίξεις καθιστούν την αντισύλληψη θέμα ταμπού μεταξύ των μελών της ελληνικής οικογένειας.
Κι ενώ στις ανεπτυγμένες χώρες η χρήση των σύγχρονων αντισυλληπτικών μεθόδων φτάνει το 85% στις νέες γυναίκες, στην Ελλάδα δεν ξεπερνά το 3%. Η περιορισμένη διάδοση της αντισύλληψης μεταξύ των νέων έχει ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να καταγράφεται διαρκής αύξηση στα κρούσματα σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων (χλαμύδια, σύφιλη, βλεννόρροια, έρπητας γεννητικών οργάνων, HPV, AIDS κ.α.). Μικρή είναι και η αύξηση των αμβλώσεων, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν ακριβή στοιχεία.
Παιδεραστεία:Ταμπου :
Κάθε μέρα ολοένα και περισσότερα θύματα, όλο και μικρότερες ηλικίες όλο και περισσότερα περιστατικά... Τα θύματα στην προκειμένη περίπτωση είναι παιδάκια, αθώες ψυχούλες που τους κλέψανε την αγνότητα της ηλικίας και τα στιγμάτησαν για μια ολόκληρη ζωή... Στα περισσότερα περιστατικά που έχουν καταγραφεί, ο υπαίτιος της κακοποίησης είναι κάποιος από το οικογενειακό περιβάλλον, έτσι ώστε το παιδί να φοβάται να μιλήσει... Η στάση της κοινωνίας σαν σύνολο είναι καταδικαστική και απόλυτη. Ο απόκλεισμός, η κοινωνική απομόνωση, ο εξευτελισμός και ο στιγματισμός είναι η τιμωρία που αντιμετωπίζει πέρα απ' τη δικαστική εξουσία. Η αλήθεια όμως είναι οτι οι άνθρωποι αυτοί χρίζουν άμεσης ιατρικής βοήθειας! Με τη στάση της κοινωνίας ο ένοχος ωθείται σε παρόμειες και σκληρότερες πράξεις. Η πρόσοχη, η ενημέρωση και η προστασία είναι οι μόνοι παράγοντες που μπορούν να βοηθήσουν στον περιορισμό τέτοιον αποτρόπαιων πράξεων.
Κλειτοριδεκτομή:Ταμπου :
Η κλειτοριδεκτομή είναι ένα θέμα «ταμπού» και τα υποψήφια θύματα αγνοούν τι θα υποστούν κατά τη διάρκεια της τελετής. Νομίζουν ότι θα είναι κάτι σαν μεγάλη γιορτή με πολλά δώρα. Τα «εργαλεία» της επέμβασης, σχεδόν ποτέ αποστειρωμένα, είναι απλά σπασμένα γυαλιά, λεπίδες, ξυράφια, σκουριασμένα μαχαίρια, σουγιάδες, νύχια δακτύλων, αιχμηρές πέτρες, αγκάθια ακακίας και ο,τι άλλο βρεθεί πρόχειρο. Οι πρωτόγονες αυτές εγχειρήσεις μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο τα κορίτσια, είτε από το σοκ, είτε από τις μολύνσεις, είτε από επακολουθήσασα αιμορραγία. Την επέμβαση διενεργούν άτομα με ειδικές «μαγικές» δυνάμεις, εξέχοντα πρόσωπα της κοινότητας, συνήθως ηλικιωμένες γυναίκες που εκτελούν χρέη μαίας, θεραπεύτριας και μάγισσας. Συνήθως λαμβάνει χώρα τη νύχτα, η τα χαράματα, μακριά από το χωριό, για να μην ακουστούν οι κραυγές των κοριτσιών και φοβηθούν τα άλλα που έπονται. Το προηγούμενο βράδυ έχει προηγηθεί και μια μικρή οικογενειακή γιορτή για το γεγονός και έχει σφαχτεί και το απαραίτητο κοτόπουλο για την περίσταση. Κατόπιν η κοπέλα παραμένει απομονωμένη σε μια καλύβα, μακριά από το χωριό μέχρι να κλείσουν οι πληγές της. Τότε πλέον επιστρέφει «καθαρή» η έφηβη στο χωριό. Η ηλικία των κοριτσιών που ακρωτηριάζονται αρχίζει από τεσσάρων μέχρι δώδεκα περίπου ετών, αλλά έχει αναφερθεί και μέχρι τα τριάντα.
Η μοναξιά, ένα ακόμα ταμπού:
Πλέον δεν ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε ότι δεν μας φτάνουν τα λεφτά. Αλλά δεν μας είναι εύκολο να παραδεχτούμε ότι νιώθουμε μόνοι.Oι έρευνες λένε ότι η μοναξιά είναι από μία από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες ασθένειες του σύγχρονου κόσμου, σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους από τον καρκίνο και την καρδιά, σύμφωνα με έρευνες. Από ιατρική σκοπιά, το αίσθημα της μοναξιάς μπορεί να καταστρέψει τις χημικές και ηλεκτρικές αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, αφήνοντας το εκτεθειμένο σε αρρώστιες και ιώσεις. Αν και προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω πως η μοναξιά μπορεί να σκοτώσει, σίγουρα μπορώ ν’ αντιληφθώ ότι στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει κανείς μόνος του. Και το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι η μοναξιά και η παραδοχή της είναι από τα τελευταία υπαρκτά ταμπού. Η απενεχοποίηση της παραδοχής της έλλειψης χρημάτων η οποία συνοδεύει δίχως άλλο και την αντίστοιχη της ανεργίας στην οποία οι νέοι και οι γυναίκες αυτής της χώρας κρατούν την πρωτιά στην Ευρώπη. Ετσι, ένας εικοσιοχτάχρονος άνεργος είναι μάλλον κάτι συνηθισμένο παρά ταμπού.Η μοναξιά και η παραδοχή της όμως παραμένουν ακόμα ταμπού. Ένα ταμπού που δεν περιλαμβάνει μόνο τις ελεύθερες γυναίκες άνω των 35 που κινδυνεύουν να «μείνουν στο ράφι», να καλογερέψουν, να στερηθούν την οικογένεια. Μας περιλαμβάνει όλους. Η ελληνική κοινωνία έχει γαλουχήσει τα παιδιά της με την ιδέα ότι ανεξάρτητα από τα προβλήματα που κουβαλάει, είναι ον κατεξοχήν κοινωνικό από αρχαιοτάτων χρόνων, και έτσι θα παραμείνει καταναγκαστικά. Οπότε η μοναξιά είναι συνώνυμη ίσως με χαρακτηριστικό των «ξενέρωτων» των βορειοευρωπαίων και η παραδοχή του ενεργοποιεί τα πιο γρήγορα αντανακλαστικά ώστε να ξεφύγουμε από αυτό το τόσο ανιαρό θέμα. Επιπλέον σε μία εποχή που μας τροφοδοτεί καθημερινά με γενναίες δόσεις μαυρίλας και μιζέριας το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι περισσότερη γκρίνια. Οπότε στο άκουσμα της Ιωάννας που χώρισε από μια μακροχρόνια σχέση, μας πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι γιατί ανά πάσα στιγμή θα βρεθούμε στη θέση της και γιατί αρκετά προβλήματα ήδη έχουμε.
Ο καρκίνος είναι ταμπου;
Ρατσισμός, φόβος, αποστροφή, απομόνωση, αποξένωση, κατάκριση ακόμη και διωγμός! Λένε ότι οι Ελληνες δεν είμαστε ρατσιστές. Θα διαφωνήσω καθέτως. Δυστυχώς είμαστε. Στην Ελλάδα υπάρχει απίστευτος ρατσισμός, αρνητική συμπεριφορά και αδιαφορία απέναντι σε σωματικά και ψυχικά ασθενείς. Αυτό είναι γεγονός. Κρατική μέριμνα ουσιαστική δεν υπάρχει. Επίσης γεγονός. Και οι υπόλοιποι δεν μας νοιάζει εκτός "κι αν πάρει φωτιά το δικό μας σπίτι". Αυτό κι αν είναι γεγονός!
Για να μην πλατειάζουμε περισσότερο...όσον αφορά τον Καρκίνο. Και τον λέμε Καρκίνο με το όνομά του και όχι "το κακό,η κατάρα, η επάρατη νόσος" και άλλα τραγικά διότι η κάθε ασθένεια έχει το όνομά της. Η αποφυγή της αναφοράς στη λέξη ΚΑΡΚΙΝΟΣ περιέχει μια υποβόσκουσα αντίληψη "εξορκισμού" και φυγομαχίας. Είναι προσβλητική στον πάσχοντα και στον αγώνα του για ΖΩΗ!
Τα τελευταία χρόνια η Ιατρική και φαρμακευτική έχουν κάνει τεράστια άλματα. Περιπτώσεις που παλαιότερα ήταν μη ιάσιμες, πλέον αντιμετωπίζονται με επιτυχία αφού σύμφωνα με μελέτες και έρευνες, 95 % των περιπτώσεων όπου η διάγνωση γίνεται στο αρχικό στάδιο ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ!
Στην Ελλάδα μπορεί η κοινωνία να μη βλέπει ακόμη τον καρκίνο ως «ασθένεια όπως όλες οι άλλες», όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, έχουν γίνει όμως πολλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αρκετοί μάλιστα επώνυμοι συμπολίτες μας έχουν συμβάλει σε αυτό, είτε επιδεικνύοντας με τη στάση τους θέληση για ζωή είτε μιλώντας ανοιχτά για τη μάχη με τον καρκίνο και τον φόβο.
Προφύλαξη και έφηβοι: Θέμα ταμπού :
Μια νέα μελέτη του Χάρβαρντ αποδεικνύει ότι το 40 % των γονέων δεν παίρνουν την απόφαση να μιλήσουν με τα παιδιά τους για τις πρακτικές ασφαλούς σεξ, παρά μόνο αφότου τα παιδιά είναι σεξουαλικά ενεργά.
Τα 2 στα 3 αγόρια που συμμετείχαν στη μελέτη, δήλωσαν ότι δεν είχαν μιλήσει έστω και με τον ένα γονέα για το πώς να χρησιμοποιούν το προφυλακτικό, πριν αρχίσουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις.
«Είναι λυπηρό να ακούμε ότι τόσοι πολλοί γονείς έχουν μείνει τόσο πίσω», δήλωσε ο Cooper Schwartz, καθηγητής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, όταν ενημερώθηκε για τα αποτελέσματα της μελέτης. «Η σεξουαλική αγωγή είναι άκρως απαραίτητη και οι γονείς πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρουν τις σωστές πληροφορίες ακόμη και αν δεν μπορούν πάντα να είναι οι ίδιοι αγγελιοφόροι.»
Εγκυμοσύνη στην εφηβεία:Ένα μεγάάάλο ταμπου :
Οι αρνητικές συνέπειες μιας εγκυμοσύνης στην εφηβεία ενός κοριτσιού, δεν είναι μόνο σωματικές αλλά και ψυχό-κοινωνικές. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, μία έφηβη γυναίκα που εγκυμονεί, έχει περισσότερες πιθανότητες για αποβολή, ή για πρόωρο τοκετό σε σχέση με μια εγκυμονούσα γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας.
Μια εγκυμοσύνη στην εφηβεία, οδηγεί την έφηβο σε κοινωνικό «αποκλεισμό». Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αναγκασμένη να εγκαταλείψει το σχολείο. Πολλές δε, είναι οι περιπτώσεις όπου η έφηβη καταλήγει σε έναν βιαστικό γάμο. Όταν δεν είναι κοινώς αποδεκτό και από τους δύο συντρόφους να συνεχιστεί η κύηση, τότε η έφηβη που επιλέγει να το «κρατήσει» μόνη της – παίρνει πια τον τίτλο της ανύπαντρης μητέρας.
Είναι πολύ σημαντικό οι έφηβοι να ενημερώνονται σωστά και να έχουν μια πλήρη εικόνα για το σεξ και τις συνέπειές του. Όταν ένα έφηβος έχει ενεργή σεξουαλική ζωή, θα πρέπει να γνωρίζει τόσο για τις μεθόδους αντισύλληψης, όσο και για τις πιθανότητες μιας εγκυμοσύνης. Οι γονείς οφείλουν να κάνουν μια συζήτηση με τους εφήβους χωρίς υπεκφυγές και ταμπού.
Σεξουαλικά απελευθερωμένοι οι Έλληνες, αλλά ταμπού η αντισύλληψη
Αν και η Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως σεξουαλικά απελευθερωμένη χώρα, συγκριτικά με άλλες δυτικές χώρες, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν αποτελεί μέρος της σχολικής εκπαίδευσης, όπως στις σκανδιναβικές χώρες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η χρήση των αντισυλληπτικών μεθόδων να αφορά μόλις το 3% των γυναικών.
Η αντισύλληψη είναι ταμπού. Το έλλειμμα ενημέρωσης, οι προκαταλήψεις αλλά και η άγνοια για τις συντελούμενες επιστημονικές εξελίξεις καθιστούν την αντισύλληψη θέμα ταμπού μεταξύ των μελών της ελληνικής οικογένειας.
Κι ενώ στις ανεπτυγμένες χώρες η χρήση των σύγχρονων αντισυλληπτικών μεθόδων φτάνει το 85% στις νέες γυναίκες, στην Ελλάδα δεν ξεπερνά το 3%. Η περιορισμένη διάδοση της αντισύλληψης μεταξύ των νέων έχει ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να καταγράφεται διαρκής αύξηση στα κρούσματα σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων (χλαμύδια, σύφιλη, βλεννόρροια, έρπητας γεννητικών οργάνων, HPV, AIDS κ.α.). Μικρή είναι και η αύξηση των αμβλώσεων, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν ακριβή στοιχεία.
Παιδεραστεία:Ταμπου :
Κάθε μέρα ολοένα και περισσότερα θύματα, όλο και μικρότερες ηλικίες όλο και περισσότερα περιστατικά... Τα θύματα στην προκειμένη περίπτωση είναι παιδάκια, αθώες ψυχούλες που τους κλέψανε την αγνότητα της ηλικίας και τα στιγμάτησαν για μια ολόκληρη ζωή... Στα περισσότερα περιστατικά που έχουν καταγραφεί, ο υπαίτιος της κακοποίησης είναι κάποιος από το οικογενειακό περιβάλλον, έτσι ώστε το παιδί να φοβάται να μιλήσει... Η στάση της κοινωνίας σαν σύνολο είναι καταδικαστική και απόλυτη. Ο απόκλεισμός, η κοινωνική απομόνωση, ο εξευτελισμός και ο στιγματισμός είναι η τιμωρία που αντιμετωπίζει πέρα απ' τη δικαστική εξουσία. Η αλήθεια όμως είναι οτι οι άνθρωποι αυτοί χρίζουν άμεσης ιατρικής βοήθειας! Με τη στάση της κοινωνίας ο ένοχος ωθείται σε παρόμειες και σκληρότερες πράξεις. Η πρόσοχη, η ενημέρωση και η προστασία είναι οι μόνοι παράγοντες που μπορούν να βοηθήσουν στον περιορισμό τέτοιον αποτρόπαιων πράξεων.
Κλειτοριδεκτομή:Ταμπου :
Η κλειτοριδεκτομή είναι ένα θέμα «ταμπού» και τα υποψήφια θύματα αγνοούν τι θα υποστούν κατά τη διάρκεια της τελετής. Νομίζουν ότι θα είναι κάτι σαν μεγάλη γιορτή με πολλά δώρα. Τα «εργαλεία» της επέμβασης, σχεδόν ποτέ αποστειρωμένα, είναι απλά σπασμένα γυαλιά, λεπίδες, ξυράφια, σκουριασμένα μαχαίρια, σουγιάδες, νύχια δακτύλων, αιχμηρές πέτρες, αγκάθια ακακίας και ο,τι άλλο βρεθεί πρόχειρο. Οι πρωτόγονες αυτές εγχειρήσεις μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο τα κορίτσια, είτε από το σοκ, είτε από τις μολύνσεις, είτε από επακολουθήσασα αιμορραγία. Την επέμβαση διενεργούν άτομα με ειδικές «μαγικές» δυνάμεις, εξέχοντα πρόσωπα της κοινότητας, συνήθως ηλικιωμένες γυναίκες που εκτελούν χρέη μαίας, θεραπεύτριας και μάγισσας. Συνήθως λαμβάνει χώρα τη νύχτα, η τα χαράματα, μακριά από το χωριό, για να μην ακουστούν οι κραυγές των κοριτσιών και φοβηθούν τα άλλα που έπονται. Το προηγούμενο βράδυ έχει προηγηθεί και μια μικρή οικογενειακή γιορτή για το γεγονός και έχει σφαχτεί και το απαραίτητο κοτόπουλο για την περίσταση. Κατόπιν η κοπέλα παραμένει απομονωμένη σε μια καλύβα, μακριά από το χωριό μέχρι να κλείσουν οι πληγές της. Τότε πλέον επιστρέφει «καθαρή» η έφηβη στο χωριό. Η ηλικία των κοριτσιών που ακρωτηριάζονται αρχίζει από τεσσάρων μέχρι δώδεκα περίπου ετών, αλλά έχει αναφερθεί και μέχρι τα τριάντα.
Η μοναξιά, ένα ακόμα ταμπού:
Πλέον δεν ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε ότι δεν μας φτάνουν τα λεφτά. Αλλά δεν μας είναι εύκολο να παραδεχτούμε ότι νιώθουμε μόνοι.Oι έρευνες λένε ότι η μοναξιά είναι από μία από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες ασθένειες του σύγχρονου κόσμου, σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους από τον καρκίνο και την καρδιά, σύμφωνα με έρευνες. Από ιατρική σκοπιά, το αίσθημα της μοναξιάς μπορεί να καταστρέψει τις χημικές και ηλεκτρικές αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, αφήνοντας το εκτεθειμένο σε αρρώστιες και ιώσεις. Αν και προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω πως η μοναξιά μπορεί να σκοτώσει, σίγουρα μπορώ ν’ αντιληφθώ ότι στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει κανείς μόνος του. Και το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι η μοναξιά και η παραδοχή της είναι από τα τελευταία υπαρκτά ταμπού. Η απενεχοποίηση της παραδοχής της έλλειψης χρημάτων η οποία συνοδεύει δίχως άλλο και την αντίστοιχη της ανεργίας στην οποία οι νέοι και οι γυναίκες αυτής της χώρας κρατούν την πρωτιά στην Ευρώπη. Ετσι, ένας εικοσιοχτάχρονος άνεργος είναι μάλλον κάτι συνηθισμένο παρά ταμπού.Η μοναξιά και η παραδοχή της όμως παραμένουν ακόμα ταμπού. Ένα ταμπού που δεν περιλαμβάνει μόνο τις ελεύθερες γυναίκες άνω των 35 που κινδυνεύουν να «μείνουν στο ράφι», να καλογερέψουν, να στερηθούν την οικογένεια. Μας περιλαμβάνει όλους. Η ελληνική κοινωνία έχει γαλουχήσει τα παιδιά της με την ιδέα ότι ανεξάρτητα από τα προβλήματα που κουβαλάει, είναι ον κατεξοχήν κοινωνικό από αρχαιοτάτων χρόνων, και έτσι θα παραμείνει καταναγκαστικά. Οπότε η μοναξιά είναι συνώνυμη ίσως με χαρακτηριστικό των «ξενέρωτων» των βορειοευρωπαίων και η παραδοχή του ενεργοποιεί τα πιο γρήγορα αντανακλαστικά ώστε να ξεφύγουμε από αυτό το τόσο ανιαρό θέμα. Επιπλέον σε μία εποχή που μας τροφοδοτεί καθημερινά με γενναίες δόσεις μαυρίλας και μιζέριας το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι περισσότερη γκρίνια. Οπότε στο άκουσμα της Ιωάννας που χώρισε από μια μακροχρόνια σχέση, μας πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι γιατί ανά πάσα στιγμή θα βρεθούμε στη θέση της και γιατί αρκετά προβλήματα ήδη έχουμε.
Ο καρκίνος είναι ταμπου;
Ρατσισμός, φόβος, αποστροφή, απομόνωση, αποξένωση, κατάκριση ακόμη και διωγμός! Λένε ότι οι Ελληνες δεν είμαστε ρατσιστές. Θα διαφωνήσω καθέτως. Δυστυχώς είμαστε. Στην Ελλάδα υπάρχει απίστευτος ρατσισμός, αρνητική συμπεριφορά και αδιαφορία απέναντι σε σωματικά και ψυχικά ασθενείς. Αυτό είναι γεγονός. Κρατική μέριμνα ουσιαστική δεν υπάρχει. Επίσης γεγονός. Και οι υπόλοιποι δεν μας νοιάζει εκτός "κι αν πάρει φωτιά το δικό μας σπίτι". Αυτό κι αν είναι γεγονός!
Για να μην πλατειάζουμε περισσότερο...όσον αφορά τον Καρκίνο. Και τον λέμε Καρκίνο με το όνομά του και όχι "το κακό,η κατάρα, η επάρατη νόσος" και άλλα τραγικά διότι η κάθε ασθένεια έχει το όνομά της. Η αποφυγή της αναφοράς στη λέξη ΚΑΡΚΙΝΟΣ περιέχει μια υποβόσκουσα αντίληψη "εξορκισμού" και φυγομαχίας. Είναι προσβλητική στον πάσχοντα και στον αγώνα του για ΖΩΗ!
Τα τελευταία χρόνια η Ιατρική και φαρμακευτική έχουν κάνει τεράστια άλματα. Περιπτώσεις που παλαιότερα ήταν μη ιάσιμες, πλέον αντιμετωπίζονται με επιτυχία αφού σύμφωνα με μελέτες και έρευνες, 95 % των περιπτώσεων όπου η διάγνωση γίνεται στο αρχικό στάδιο ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ!
Στην Ελλάδα μπορεί η κοινωνία να μη βλέπει ακόμη τον καρκίνο ως «ασθένεια όπως όλες οι άλλες», όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, έχουν γίνει όμως πολλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αρκετοί μάλιστα επώνυμοι συμπολίτες μας έχουν συμβάλει σε αυτό, είτε επιδεικνύοντας με τη στάση τους θέληση για ζωή είτε μιλώντας ανοιχτά για τη μάχη με τον καρκίνο και τον φόβο.